Collega aan het woord: Harro Boekhold

Ik ben Harro Boekhold, 52 jaar oud, getrouwd en vader van twee kinderen. Ik werk al ongeveer 25 jaar in de toerismebranche in verschillende hoedanigheden, zowel nationaal als internationaal, als ondernemer, voor ontwikkelingsorganisaties en reisorganisaties. Mijn expertise ligt op het gebied van duurzame ontwikkeling in toerisme, iets waar ik altijd in geïnteresseerd ben geweest. Momenteel ben ik nu ongeveer een jaar werkzaam voor Recruitmenthuis in de functie beleidsadviseur toerisme voor de gemeente Noardeast-Fryslân waar ik het ontzettend naar mijn zin heb. Werk moet voor mij leuk zijn, niet dat alles elke dag en elke minuut leuk moet zijn, maar over het algemeen moet ik het gevoel hebben dat ik hier nuttig ben, dat ik de omgeving leuk vind en dat ik resultaten boek.

Welke bijdragen heeft Recruitmenthuis geleverd in jouw loopbaan?
Ik werk nu een jaar voor Recruitmenthuis. Het fijne aan werken voor Recruitmenthuis is dat ze goede connecties hebben bij gemeentes, wat natuurlijk erg handig is omdat ze hierdoor een groot netwerk hebben en goed op de hoogte zijn van de ontwikkelingen in gemeenteland. Daarnaast waardeer ik de prettige omgang met alle mensen. Dat geeft me een goed gevoel. Ik vind het bijzonder attent dat ik bij elke nieuwe functie bloemen of een andere attentie ontvang, zelfs tussendoor. Hierdoor heb ik echt het gevoel dat ik, ondanks dat ik een zzp'er ben, deel uitmaak van een team. Ze zorgen goed voor hun medewerkers.

Waar ben je het meest trots op?
Ik heb een sterke afkeer ontwikkeld voor het woord "trots", vooral omdat ik het constant tegenkom op LinkedIn. Ik geloof juist dat trots veel mensen belemmert, daarom heb ik er wat aversie tegen gekregen. Dus ik ben niet trots, maar er zijn wel veel dingen die ik mooi vind. Zo heb ik ooit gewerkt in het toerisme met koffieboeren op de Kilimanjaro. Toen ik daarmee begon, zeiden mensen in mijn omgeving: "Een project in Afrika gaat toch nooit lukken." En toen dacht ik: "Dat zullen we nog wel eens zien." Om een lang verhaal kort te maken, het bedrijf draait nog steeds. Het was een project van vijf jaar om de koffieboeren een duurzame onderneming op te laten zetten, waarbij ze naast koffie ook toerisme aanboden, zoals koffietours, een camping en een restaurant. Ze hebben zelfs de coronacrisis overleefd. Nu, na corona, krabbelen ze weer op en de safariwagens met toeristen in afritsbroeken komen gewoon weer terug om de koffietour te doen. Dat vind ik mooi, dat je ondanks al het negatieve gezeur denkt: "Dat zullen we nog wel eens zien."
 
Wat geeft je energie in het werkveld?
Wanneer mensen zeggen dat iets niet kan, geeft dat mij juist energie. Allereerst wil ik weten waarom iets niet mogelijk zou zijn. Ik ga niet als een dolle tekeer, maar ik ga analyseren waarom het niet kan. Tijdens mijn opleiding in Wageningen heb ik geleerd om op die manier te denken, dus ik heb die kennis en ervaring als bagage. In het huidige project waar ik aan werk, merk ik dat ook. Als mensen roepen dat iets niet kan, denk ik: "Nou, daar ben ik het niet mee eens. Volgens mij is het best mogelijk." Misschien niet op dezelfde manier of niet op dit moment, of niet met dezelfde mensen. Maar ik ga op zoek naar hoe het wel kan, en dat geeft me energie. Ik ben meer gericht op probleemoplossend denken en ik ga niet te snel mee in negativiteit.

Welke belangrijke keuze heb je recent gemaakt?
Ik heb besloten om mijn dienstverband bij de gemeente Ooststellingwerf te beëindigen en een vrijere rol te krijgen. Ik ben nog steeds blij met mijn keuze. Ik heb nu veel meer rust en het past beter bij mij. Het had ook te maken met het feit dat ik naast mijn opdracht bij de gemeente, samen met mijn vrouw, een eigen koffiebranderij genaamd Dorothy’s Koffie heb. En dat groeit, dus ik moet mijn werkzaamheden combineren.

Wat is het beste advies dat je ooit hebt gekregen?
Het beste advies dat ik ooit heb gekregen, is de uitspraak die mijn vader ooit deed. Hij zei: "Vergeet niet wat er aan de keukentafel gebeurt." Hiermee bedoelde hij dat je in een lastige situatie/gesprek ook rekening moet houden met overwegingen van je gesprekspartner, die bepaalde keuzes ook voor zichzelf (“aan de keukentafel”) moet kunnen verantwoorden. Dus het draait er niet alleen om je ultieme gelijk haalt, maar dat de ander ook met een goed gevoel “thuis kan komen”. Ik vond dat een prachtige uitspraak.

Wat heb je onlangs nog geleerd?
Ik denk dat ik elke dag wel iets leer. Onlangs had ik een gesprek met een kennis waarin we het weekend bespraken. Ik vertelde hem dat ik op zaterdag koffie had gebrand en op zondagochtend naar de kerk ben geweest. In eerste instantie schrok hij daar een beetje van, maar toen zei hij: "Ja, dat had ik eigenlijk wel verwacht. Jij praat anders." Dus ik vroeg hem: "Hoe bedoel je anders?" Hij antwoordde: "Je bent veel rustiger en gebruikt geen grove taal." Dus als je me vraagt wat ik heb geleerd, dan heeft het feit dat ik me in een Christelijke omgeving bevind een soort invloed op me. Ook al merk ik dat zelf niet zo op.